(مجموعه موشن گرافیک یک سیاره مریض-قسمت هشتم)
قسمت هفتم را از اینجا ببینید. درسته که ما اقیانوس رو به چشم بازار بزرگ خوراک‌های مختلف می‌بینیم اما می‌دونستین توی 200 سال گذشته اونها حدود 118 میلیارد تن کربن‌دی‌اکسید رو از هوا به خودشون جذب کرده‌ن؟
همون‌طور که زیاد شدن کربن‌دی‌اکسید توی هوا خوفناکه، داد دریا رو هم درمیاره. چرا؟ چون وقتی دی‌اکسیدکربن با آب دریا قاطی می‌شه، چیزی به اسم اسید‌کربنیک به وجود میاد که برای ادامه حیاتِ موجودات دریایی مثل سمّه و زنجیرۀ غذاییِ دریا رو مختل می‌کنه. این طور که با اسیدی‌شدن آب دریاها اول از همه مرجان‌های دریایی از بین می‌رن.
این یعنی حکم تخلیه برای موجودات کوچیکی که درون و اطراف اونها زندگی می‌کنن. در صورتی که تغییرات اقلیمی تا سال 2050 ادامه پیدا کنه، باید گفت اگه پشت گوش‌مون رو دیدیم، صخرۀ مرجانی رو هم می‌بینیم!
یادمون باشه طبیعت یه چرخۀ به هم پیوسته‌ست. اگه مرجان‌ها که یکی از بزرگترین زیستگاه‌های زمینن از بین برن، یعنی باید با خیلی دیگه از موجودات هم خداحافظی کنیم.
نمودار زیر، میزان اسیدی‌شدن آب اقیانوس را نشان می‌دهد.
تازه اسیدی‌شدن، فقط یه قلم از مشکلات دریاست.
مثل گرم‌شدن هوا، اقیانوس هم در حال گرم شدنه. این اصلا خبر خوبی نیست چون آب گرم، خیلی کمتر از آب خنک قابلیت جذب اکسیژن رو داره و نمی‌تونه اکسیژن مورد نیاز موجودات دریا رو تامین کنه و اینچنین اونها می‌میرند. برای همینه که زیرِ دریاها که تا دیروز پر از موجودات رنگارنگ بود، بیابون‌های وسیعی داره درست می‌شه که هیچ موجود زنده‌ای توش دووم نمیاره.
اقیانوس گرم، حجمش هم بیشتره. چون آب با گرم‌شدن منبسط می‌شه و سطح آب بالا میاد.
از طرف دیگه یخ‌ها توی خشکی هم با آب‌شدن‌شون به بالا اومدن سطح دریا، سرعت بیشتری می‌دن.
باید تا آب از سر ساکنان زمین نگذشته، دست به دست هم بدیم و برای نجات چرخۀ حیات، روش زندگی‌مون رو تغییر بدیم.
برای دیدن قسمت بعدی اینجا کلیک کنید.
