هوا، اگر از میزان معمول خود گرم‌تر شود، اول از همه بر روی رطوبت تاثیر خود را خواهد گذاشت. به این صورت که تبخیر آب بیشتر شده و مراتع و زمین‌ها خشک‌تر خواهند شد. با خشک شدن زمین، آب کمتری به گیاهان خواهد رسید و حیات و ثمر گیاهان با اختلال مواجه خواهد شد. این یعنی کاهش کشاورزی و کمبود محصول؛ از طرفی با خشک شدن و کاهش رطوبت، شرایط برای آتش گرفتن گیاهان و درختان مهیا شده و میزان آتش‌سوزی‌ها بیشتر خواهد شد. آتش‌سوزی منجر به تولید میزان قابل‌توجهی کربن دی اکسید در هوا شده و آلایندگی و گرمای بیشتر هوا را در پی خواهد داشت.
گرمای بیشتر هوا، یعنی افزایش سرعت ذوب‌شدن یخ‌های قطبی، که یخچال‌های زمین در تلاش برای به تعادل رساندن دمای آن‌ها هستند؛ آب‌شدن یخ‌های قطبی یعنی بالاتر آمدن سطح آب اقیانوس‌ها و زیر آب رفتن جزایر و شهرهای ساحلی سراسر جهان.
مواردی که اشاره شد، فقط بخشی از وقایع خطرناکی هستند که در طبیعت در حال رخ دادن است.
با یک نگاه ساده می‌بینیم که چطور زنجیروار تمام چرخه‌ی طبیعت با هم دیگر به خطر می‌افتند؛ اختلال در یک پدیده، منجر به آسیب رسیدن به پدیده‌هایی می‌شود که ظاهراً ربطی به هم ندارند ولی در عمل به هم متصل هستند.
