تولید پسماندهای آلی به یکی از چالش‌های بزرگ جهانی تبدیل شده است که مدیریت آن دشواری‌های زیادی به همراه دارد. سوزاندن این پسماندها موجب آلودگی شدید هوا می‌شود و دفن کردن آن‌ها نیز به آلودگی خاک و آب‌های زیرزمینی منجر می‌گردد. همچنین رها کردن پسماندهای آلی در طبیعت، علاوه بر ایجاد بوی نامطبوع و تولید شیرابه، موجب جذب جانوران موذی نیز می‌شود. استفاده از سطل‌های کمپوست خانگی می‌تواند به کاهش هزینه‌ها و بهبود مدیریت پسماند کمک کند و بهره‌گیری از تجربیات سایر کشورها در این زمینه می‌تواند راه‌گشا باشد.

میکروپلاستیک‌ها ذرات ریز پلاستیکی هستند که به راحتی وارد محیط زیست شده و به زنجیره غذایی موجودات زنده، از جمله حیوانات و انسان‌ها، منتقل می‌شوند. این ذرات می‌توانند تأثیرات منفی بر سلامت حیوانات، از جمله آسیب به سیستم گوارش، تولید مثل و بقا، بگذارند.

میکروپلاستیک‌ها در حال نابودی خاک کشاورزی هستند. این‌ها از راه‌های مختلفی مثل کودها، لوله‌های آب و بسته‌بندی‌های پلاستیکی وارد خاک شده و باعث کاهش کیفیت خاک می‌شوند. این پلاستیک‌ها باعث می‌شوند که گیاهان نتوانند به خوبی، آب و مواد مغذی را جذب کنند. حتی به محصولات غذایی هم رحم نمی‌کنند. میکروپلاستیک‌ها نه‌تنها سلامت گیاهان رو تهدید می‌کنند، بلکه برای انسان هم خطرناک هستند.

زیستن تنها یک مفهوم زیستی نیست؛ ارتباط عمیق میان انسان و محیط اطرافش، معنای تازه‌ای به زندگی می‌بخشد.

در سریلانکا، مراکز کمپوست‌سازی مانند بالانگودا و ولایگاما با استفاده از استراتژی‌های موثر و حمایت‌های مالی، پسماندهای شهری را به کمپوست تبدیل کرده و تأثیرات مثبت اجتماعی و اقتصادی در منطقه را ایجاد نمودند.

در اوتارپارا، اجرای تفکیک پسماند در مبدأ و تولید کمپوست از پسماندهای آلی، چهره زشت توده‌های زباله و بوی تعفن را بهبود بخشید که با مشارکت مردم و آگاهی‌بخشی، گامی مؤثر در مدیریت پایدار پسماند برداشته شد. این اقدام موفقیت‌آمیز به الگویی برای دیگر شهرهای هند که در مسیر "پسماند صفر" قرار دارند، تبدیل شده است.

طرح رویتالیزا در اسپانیا با هدف مدیریت پایدار پسماندهای آلی و تولید کمپوست از طریق مشارکت تولید کنندگان پسماند در امر مدیریت آن با ایجاد مراکز کوچک و غیرمتمرکز، به موفقیت قابل توجهی دست یافت، طرحی‌ همه جانبه که می‌تواند در شهر‌ها و روستاهای کشورهای دیگر نیز اجرا گردد.

طرح مردمی مخازن کمپوست خانگی در شهر کاخیکای کلمبیا، با تبدیل پسماندهای آلی خانگی به کمپوست، به موفقیت بزرگی در کاهش پسماند و هزینه‌های شهرداری دست یافته است. از سال ۲۰۰۵ تا امروز، این برنامه با مشارکت مردم، شهرداری و مراکز آموزشی، به توزیع هزاران مخزن کمپوست پرداخته و آگاهی عمومی در ارتباط با مفهوم مدیریت پسماند در مبدا را افزایش داده است.

خاک به‌دلیل فعالیت‌های انسانی و عوامل محیطی ممکن است بمیرد و حیات از آن خارج شود. اما با استفاده از روش‌هایی مانند افزودن مواد آلی و کمپوست، کاهش استفاده از کودهای شیمیایی، کشت گیاهان پوششی، بهبود تهویه و زهکشی، و استفاده از کرم‌های خاکی، افزودن میکروارگانیسم‌ها و... می‌توان حیات را به آن هدیه کرد.

یک منبع طبیعی و غنی از مواد مغذی که با بهبود ساختار و کیفیت خاک، افزایش ظرفیت نگهداری آب و مواد مغذی، و تقویت فعالیت‌های بیولوژیکی درون خاک، به کشاورزی پایدار و افزایش بهره‌وری زراعی کمک می‌کند و در عین حال به کاهش اثرات منفی زیست‌محیطی منجر می‌شود.