مغز پلاستیکی! وهم یا حقیقت؟

کامپن، استاد علوم دارویی دانشگاه نیومکزیکو گفت: «غلظت بافت مغزی افراد عادی با میانگین سنی حدود ۴۵ تا ۵۹ سال، ۴۸۰۰ میکروگرم یا ۰.۵ درصد وزنی بوده است.» وی افزود: «در مقایسه با نمونه‌های کالبدشکافی شده مغز در سال ۲۰۱۶، این میزان حدود ۵۰ درصد بیش‌تر است. این بدان معناست که مغز ما امروز از ۹۹.۵ درصد مغز و بقیه آن از پلاستیک تشکیل شده است.»

دکتر فیلیپ لاندریگان، متخصص اطفال و پروفسور زیست‌شناسی در این زمینه گفته است: «این مطالعات حاکی از وجود این پلاستیک‌ها در قلب انسان، رگ‌های خونی، ریه‌ها، کبد، بیضه‌ها، دستگاه گوارش و جنین است.»

ریزپلاستیک‌ها ذرات جامد بسیار کوچکی از پلاستیک هستند که در هوا، روی سطح اشیا، داخل خوراکی ها و ... وجود دارند.

اندازه ریزپلاستیک‌ها از کم‌تر پنج میلی‌متر تا یک نانومتر متغیر هستند. به گفته آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، تار موی انسان حدود ۸۰.۰۰۰ نانومتر عرض دارد، حال آن که یک نانوپلاستیک باید در یک میلیونیوم میلی‌متر اندازه‌گیری شود.

دکتر لاندریگان همچنین گفته که: « حتی‌الامکان از قرار گرفتن در معرض پلاستیک‌ها اجتناب کنید. استفاده از کیسه‌ها و بطری‌های پلاستیکی را به حداقل برسانید.»

به گفته کارشناسان، نانوپلاستیک‌ها نگران‌کننده‌ترین نوع پلاستیک‌، برای سلامت انسان هستند؛ زیرا این قطعات ریز می‌توانند درون سلول‌های فردی ساکن شوند.

نانوپلاستیک‌ها عاشق چربی‌اند

از منظر دکتر کامپن «نانوپلاستیک‌ها راه خود را از طریق بدن یافته و به مغز می‌رسند. آن‌ها عاشق چربی‌ها یا لیپیدها هستند و مغز انسان از نظر وزنی حدود ۶۰٪ چربی دارد که بسیار بیش‌تر از هر عضو دیگری است.»

دکتر لاندریگان در همین باره بیان می‌کرده است که «رژیم غذایی مسیر اصلی قرار گرفتن در معرض میکرو و نانوپلاستیک‌ها است.»

پیش از پختن یا قرار دادن مواد غذایی با بسته‌بندی پلاستیکی در مایکروویو، آن‌ها را از بسته‌بندی پلاستیکی خارج کنید. وقتی پلاستیک گرم می‌‌شود، حرکت میکروپلاستیک‌ها به داخل غذا سریع‌تر می‌شود.

در عین حال در مورد استنشاق میکروپلاستیک‌ها در هوا اعلام کرد که «زمانی که مردم در حال رانندگی در بزرگراه هستند و لاستیک‌هایشان روی سطح بزرگراه ساییده می‌شود، مقدار مشخصی ذرات میکروپلاستیک به هوا پرتاب می‌شود.»

پلاستیک‌های سرطان‌زا !

پلی اتیلن که به وفور در کیسه‌های پلاستیکی و بطری‌ها استفاده می‌شود و تجزیه پذیر هم نیست، نوع غالب پلاستیکی بود که در نمونه‌های بافتی به ویژه در مغز بیش‌تر از کبد یا کلیه یافت شد.

طبق مطالعه‌ای که در اوت سال ۲۰۲۴ انجام شد، پلی اتیلن همچنین نوع غالب پلیمری بود که در بیضه‌های انسان و سگ یافت شد.

نانوپلاستیک‌ها با حمله به سلول‌ها و بافت‌ها در اندام‌های اصلی می‌توانند به طور بالقوه، فعالیت سلول‌ها را را مختل کرده و موادشیمیایی همچون فتالات‌ها یا فلزات سنگین را در غدد درون‌ریز رسوب دهند. وظیفه این غدد تشکیل هورمون و ترشح مستقیم آن در خون است.

به گفته انجمن غدد درون ریز، مختل کننده‌های غدد درون‌ریز با سیستم تولید مثل انسان تداخل می‌کنند و منجر به ناهنجاری‌های تناسلی و تولید مثلی، همچنین ناباروری در زنان و کاهش تعداد اسپرم می‌شوند.

به نظر می‌رسد دست‌کاری‌های بشر در طبیعت و استفاده بی‌رویه از مواد پلاستیکی روز به روز آثار مخرب‌تری از خود به نمایش می‌گذارد و انسان‌ها بایستی بازنگری جدی‌ای در سبک زندگی، تولید و مصرف خود داشته باشند.