بزرگ­ترین تهدید تاریخ انسان، امروز درست در برابر ما قد علم کرده، فاجعه‌­ی ساخت بشر:

 تغییرات آب و هوا

اگر اقدامی نکنیم، فروپاشی تمدن‌های انسانی در سراسر زمین و نابودی محیط زیست رو به چشم میبینیم.

طبیعت به زبانی که همه ما متوجه میشیم در حال ارسال پیامی به ماست:

فرصت برای تغییر، رو به اتمام است!

کربن دی اکسید موجود در اتمسفر 50 درصد بیشتر از سال 1900 شده است و ما نه تنها با فعالیت­های امروزمون، دی اکسید کربن بیشتریو در جو انباشته می کنیم، بلکه با نابودی سرسام­آور جنگل ها، که کارآمدترین مصرف کنندگان دی­اکسید کربن هستن.

تیشه به ریشۀ خودمون می‌زنیم.

با این کار در حال دخالت در چرخه­‌ای هستیم که حیات و زندگی رو تامین می­کنه. و هنوز معلوم نیست این دستکاری‌‌ها، چه اتفاقاتی رو به دنبال داره.

وقتی از ناپدید شدن لایه اوزون صحبت می کنیم، نمی دونیم که اگه لایه اوزون نباشه چه اتفاقی می افته.

زمین اونقدر شکننده شده که دیگه تاب تحمل شکنجه هایی که از جانب ما به اون تحمیل می‌شه رو نداره.

زمانیکه درباره اثر  گاز های گلخانه ای صحبت می کنیم، در مورد چیزی صحبت می کنیم که تمام زمین رو تحت تأثیر قرار می ده.

این مشکلات، سرنوشت مرگ یا زندگی ما رو تعیین می‌کنه.

حقیقت غیر قابل انکاری در مورد انسان وجود داره، اینکه محیط زیست ما با دیگر موجودات مشترک است.

اگر ما جلوی نابودی چرخۀ طبیعی حیات خودمون رو نگیریم، هیچ چیز دیگه اهمیتی نداره.

به زبان ساده

اگر ما از طبیعت محافظت نکنیم ... نمی تونیم از خودمونم محافظت کنیم.

نمی‌تونیم بشینیم و منتظر معجزه‌ای باشیم که ما را نجات بده.

خدا سرنوشت انسان را به دست خودِش سپرده.

باید اراده کنیم؛ باید تغییر کنیم؛ باید تلاش کنیم...